Ik woon samen!

Ik denk dat het terecht is als ik zeg dat ik samenwonen/uit huis gaan als een nieuwe levensfase zie. Er verandert toch een hoop ineens en da...

Ik denk dat het terecht is als ik zeg dat ik samenwonen/uit huis gaan als een nieuwe levensfase zie. Er verandert toch een hoop ineens en dat maakt het een grote stap.

Toch moet ik zeggen dat er voor mij niet veel veranderden toen Vince - eindelijk - vroeg of ik bij hem wilde intrekken. Ik was al elk weekend - van donderdag tot maandag, dus zelfs iets langer - bij hem en ik voelde me er heel erg thuis. Ook de omgeving vond ik al snel erg leuk (Rotterdam Noord has its charms). Voor mij was het meer het feit dát Vince het überhaupt vroeg aan me en de manier waarop. We waren uiteten bij O'pazzo voor mijn verjaardag op de elfde van september, toen hij ineens een brief tevoorschijn haalde, of twee eigenlijk. Het was een verklaring van goedkeuring van intrekking met daarbij een brief vol met lieve woorden, mooie herinneringen en beloftes die Vince aan mij kwijt wilde en/of nog even met me wilde delen. Naarmate het einde van de brief naderde, begon het steeds meer te dagen: yessss, hij gaat me vragen samen te wonen. De hele situatie bij elkaar maakte dat het voor mij in ieder geval een beetje de feeling had van een huwelijksaanzoek; erg romantisch, onverwacht en lief.


Het grappige is dat Vince en ik een week ervoor nog een gesprek (of noem het een discussie) hadden over de situatie. De hele zomer was ik eigenlijk - onderbroken door mijn vakantie en onze vakantie samen - bij Vince thuis, en ik vond het heerlijk. Zo snel in het centrum van de stad, verschillende lunchtentjes binnen loopafstand en gewoon die fijne vibe van de stad Rotterdam. Tijdens deze discussie zei Vince dat hij eigenlijk wilde dat het weer werd zoals vóór de zomer, ik die alleen donderdagmiddag tot maandagochtend bij hem was. Ik had dit ergens wel verwacht, maar zag er erg tegenop om weer met koffertje en al elke maandag naar mijn vader in Dordrecht te reizen en weer terug op donderdag. Heel veel kleding lag al bij Vince dankzij de vakanties en ik had ook geen zin om weer twee uur te doen over de reis naar school als ik in Dordrecht was. Nou, uiteindelijk bleek dit dus een manier te zijn voor Vince om mij op het verkeerde been te zetten, hij zei later dat hij wist dat hij wilde samenwonen met me toen ik na lang samen te zijn geweest, op vakantie ging met mijn ouders naar Spanje voor drie weken en hij pas twee weken later een paar dagen ook zou komen. Hij mistte me toch wel erg toen ik weg was, zei die.

Ik zelf wilde al veel eerder samenwonen, niet alleen om de eerdergenoemde redenen, maar ook omdat ik het oprecht fijn vind om bij Vince te zijn. Ik raak gewoon niet verveeld van hem (wel van het feit dat hij zó váák voetbal wil kijken, maar ja... you can't have everything :)). Ik hoopte al veel vaker dat ik niet meer terug zou hoeven met het koffertje naar huis in Dordrecht en we hadden het ook al eerder over samenwonen gehad. Nu is het dus zover.


Zoals ik al zei is er voor mij niet heel veel veranderd. Ik had de sleutels van ons huis al lang en er kwamen steeds meer spullen en kleding van mij terecht in huis. Toch voelt het nu ontzettend fijn dat ik nu een 'vaste basis' heb. Daar was ik wel aan toe na jaren om de week van mamma naar papa reizen, altijd wel iets vergeten en uit een koffer leven (dat heb je met ouders die uit elkaar zijn). Ik deed het ook later, toen ik had gekozen om 'vast' bij papa te wonen, maar ik nog een vriend had in Groningen en daar elk weekend heenging. En de afgelopen twee jaar met Vince, maar dat is nu voorbij :).

Ik vind het ook een grote stap omdat we nu niet meer kunnen zeggen van 'ik vind je toch niet meer zo leuk, ga maar even naar je ouders'. Dan is het voor mijn gevoel ook wel meteen klaar. Maar daar hoef ik niet bang voor te zijn. Vince en ik zijn écht een goed team samen. Het huishouden gaat goed en we hebben dezelfde ideeën en verwachtingen als het aankomt op mijn verhuizing. De inrichting blijft in principe hetzelfde (no problem, want Vince heeft echt een goed gevoel voor interieur!) en ik krijg een eigen make-uphoekje. Meer ruimte voor kleding en spullen heb ik al gekregen en heb inmiddels ook een hoop spullen vanuit mijn oude kamer verhuisd. Het voelt nu steeds meer als ook écht mijn plekje. <3

You Might Also Like

0 reacties