It's been a while

Wow, dat is lang geleden! Ik moet eerlijk zeggen dat bloggen niet meer een van m'n grootste hobby's is de laatste tijd. Of misschien...

Wow, dat is lang geleden! Ik moet eerlijk zeggen dat bloggen niet meer een van m'n grootste hobby's is de laatste tijd. Of misschien is het dat wel, maar maak ik er gewoon de tijd niet voor vrij. Daarbij komt dat ik het ergens nog wel heel leuk vind om te bloggen, alleen zit er opeens zo'n negatief gevoel aan vast, omdat ik de afgelopen maanden over zoveel persoonlijke en negatieve dingen heb geschreven. Het laatste wat misschien een reden kan zijn voor de inactiviteit op mijn blog is het feit dat ik veel kritischer ben geworden wat betreft mijn eigen schrijven. En dat komt door school. Woorden mogen niet te vaak in een stuk tekst voorkomen, het moet objectief zijn (gelukkig is dit met blog posts niet het geval), vrij zijn van typ- en taalfouten en zo kan ik nog wel wat regels opdreunen. Het gaat er in ieder geval om dat ik dus langzaam word omgevormd tot de (bijna) perfecte journalist (eigenlijk redactioneel medewerkster, maar dat klinkt veel minder cool). Al deze nieuwe schrijfregels en de dingen waar ik nu altijd op let tijdens het schrijven, tasten mijn creativiteit op een of andere manier ook een beetje aan. En misschien moet ik daarom juist mijn blog gebruiken, om mijn plezier in het schrijven terug te krijgen. Niet dat ik schrijven voor/op school niet leuk vind, maar het is heel andere manier van schrijven dan dat ik voorheen deed.


Mijn eigen fotoooo. :) 


Zo, dat is weer een lekker lange intro. Dat is dus ook iets waar ik op 'moet' letten; de lengte van de zinnen die ik schrijf. Goed, in deze blog post hoef ik er van mezelf niet al teveel op te letten, want bloggen doe ik immers voor mezelf en niemand hoeft het perse te lezen. Wat betreft het onderwerp van dit artikel wil ik het weer eens lekker persoonlijk houden, maar absoluut niet in negatieve zin dit keer. Niet alleen gaat het best goed met me de laatste tijd (en zo niet dan deel ik dat in de toekomst waarschijnlijk niet meer op mijn blog, want ik moet leren praten (i.p.v. schrijven) en daar kan ik prima mijn ouders voor gebruiken), maar dit is ook weer gewoon het eerste, nieuwe artikel dat ik publiceer sinds ik de lay-out van mijn blog compleet omgegooid heb. Ik moet nog een beetje bedenken wat ik precies wil met het 'musical theory' gedeelte op mijn blog en ik ben ook niet zo heel tevreden met de Instagram widget onderaan de pagina, maar dat kan allemaal nog aangepast worden en over algemeen ben ik er wel blij mee. Omdat ik voor een nieuwe lay-out heb gekozen, wil ik ook wat dingetjes veranderen qua de artikelen die ik hierop publiceer. 

Zo wil ik. geen. negativiteit. meer. op. mijn. blog. Helemaal niks meer. Het is voortaan een en al positiviteit. Dat is ook wel goed voor mezelf, aangezien mijn hersenen van elke mug een olifant maken en ik de laatste tijd té veel aan overthinking doe. Gelukkig is dit momenteel al minder en dat wil ik graag zo houden. :) 

Verder wil ik ook graag covers plaatsen op mijn blog. Momenteel ben ik bezig met Jar of hearts (en heb 'm bijna onder de knie!), My immortal en Come as you are. Die laatste meer omdat mijn muziekleraar wil dat ik dit liedje leer zonder de akkoorden op te zoeken op internet, maar nevertheless leer ik het toch te spelen én het is een gaaf nummer. Het is een beetje jammer dat ik niet kan zingen, want dat had dan wel leuk geweest, maar misschien dat ik daar ooit nog iemand voor kan vinden. 

Verwacht in de toekomst artikelen over reizen, muziek, kleding en eten (because who doesn't love food?). Een beetje van alles, maar over sommige onderwerpen toch wat meer. En niet meer om de dag, want dat red ik niet in verband met school. Ik hoop trouwens dat jullie de nieuwe lay-out van mijn blog leuk vinden. Let me know in the comments! 

Liefs, 
Romana

You Might Also Like

0 reacties