'Wie ben ik nou eigenlijk?' Een vraag die ik best wel vaak aan mezelf gesteld heb. Wat is mijn kledingstijl, wat wil ik doen met mijn leven en wat wil ik betekenen voor de wereld? Dat zijn vragen waar ik me de laatste tijd mee bezig houd. Aan het eind van dit schooljaar heb ik examens en aangezien ik het (op dit moment) echt niet zie zitten om nog twee jaar havo te gaan doen hierna, moet ik ook een beetje gaan nadenken over welke vervolgopleiding ik zou willen doen. En dat is best lastig...

Ik moet eerlijk zeggen dat ik langzamerhand wel aan het uitvogelen ben wie ik ben en wat ik wil doen met mijn leven. Ik heb mijn kledingstijl gevonden (een lange tijd wisselde ik om de drie maanden van kledingstijl, waardoor er nu een stuk of 3 verschillende soorten stijlen in mijn kast hangen... ) en ik weet eindelijk welke muziek perfect bij mij past. Ik ben beter in talen dan in wiskundige vakken en ik zou graag heel goed keyboard willen leren spelen. Ik vind het leuk om te schrijven en ik hou van mooie plekken op de wereld en het lijkt me super om te reizen. Hier uit kan ik in één zin vertellen wat ik later wil doen/zijn:

Ik wil een gelukkig meisje worden die goed keyboard kan spelen, (en misschien ook andere instrumenten, er staat nog steeds een gitaar in mijn kamer die ik misschien 4 keer aangeraakt heb) vloeiend Italiaans en Engels spreekt, Frans kan praten en de wereld rondreist met iemand waarvan ze houdt. Vervolgens schrijft ze daar over op haar blog. 

Zo'n leven lijkt me best leuk ja, maar erg veel geld brengt dat waarschijnlijk niet in het laatje. Wat ik écht wil worden of doen na de middelbare school weet ik dus echt nog niet. Zoals ik al zei vind ik schrijven heel leuk en ik leer graag een nieuwe taal, dus hoogstwaarschijnlijk wordt het iets richting die 2 dingen, journalist ofzo.

Iets heel anders dan hierboven is dat ik me de laatste tijd meer dan ooit druk maak over wat mensen van me vinden, hoe ik over kom en hoe ik er uit zie. Heel vervelend. Ik kan gewoon nog steeds niet ophouden met telkens aan anderen te denken, op positieve en negatieve manier. Met positief bedoel ik dat ik altijd aardig wil zijn voor en tegen mensen, maar ik heb het idee dat niet iedereen dat ziet of apprecieert. Ook heb ik het gevoel dat iedereen denkt dat hij of zij zomaar over me heen kan lopen en eigenlijk is dat ook wel zo. Ik praat niet veel op school en daar hoeft echt niks mis mee te zijn, maar wel als je dat eigenlijk niet wilt. En dat is bij mij het geval. Maar het punt is, als ik niet dat stille, dromerige meisje ben dat ik (op school) ben, wie ben ik dan wel? Hier komt weer de onzekerheid bij kijken, waar ik al veel te veel over heb geschreven op mijn blog, maar zoals ik al heel vaak heb gezegd: het is er altijd. Op veel vlakken gaat het wat dat betreft wel beter, maar gewoon 100% mezelf zijn of in ieder geval iets meer praten of gewoon zeggen wat ik wil zeggen, lukt me nog niet zo goed. Ik heb er wel vertrouwen in dat ik er ooit uit kom, want ook het feit dat ik een 16 jarig, gefrustreerd meisje ben, anders gezegd een 'puber', heeft er natuurlijk mee te maken, dat hoop ik tenminste.


Wat ik dus wel weet dat ik ooit wel weet wie ik ben en wat ik nou wil doen met mijn leven. Sterker nog, ooit bén ik wie ik wil zijn. Ik ga zeker door met het leren van keyboard spelen en ik wil graag heel veel talen leren, dus dat ga ik ook doen. Ik weet nog niet wat ik voor vervolgopleiding wil doen dus, maar tegen de tijd dat het zover is, horen jullie dat wel!

Zijn jullie er al uit wat jullie later willen doen of zijn?



Afbeelding(en): Tumblr