A new voice - De kijkoperatie en de dag erna.

Dit is een vervolg op 'Het eerste verslagje'. Klik hier om dat artikel terug te lezen. Even een goed moment om van me af te sch...

Dit is een vervolg op 'Het eerste verslagje'. Klik hier om dat artikel terug te lezen.

Even een goed moment om van me af te schrijven, want ik zit op dit moment een klein beetje met mezelf in de knoop. Afgelopen dagen was ik zó vrolijk, (En als ik klaar ben met deze post vast ook weer.) en dan opeens... Bam, al het blije gevoel weg. Wacht, laat ik bij het begin beginnen...

Afgelopen woensdag moest ik al om 6 uur opstaan omdat ik om kwart over 7 in het ziekenhuis moest zijn. Die dag werd er namelijk een kijkoperatie uitgevoerd voor mijn stembanden. Daar is namelijk iets mee, maar om zeker te zijn van de 'diagnose' moest er dus eerst een kijkoperatie worden gedaan.

Ik was zó moe!

Zo gezegd zo gedaan, mijn wekker ging om half 6, (Moe dat ik was!) en ik zat om half 7 in de auto op weg naar het ziekenhuis. Ik was behoorlijk zenuwachtig, onder andere omdat ik niet zo'n sticker had gekregen waardoor de huid op je hand verdoofd voor het infuus, maar zo'n operatie is sowieso al zenuwslopend. Gelukkig kreeg ik in mijn (Eigen! Lekker luxe!) uitrustkamer zo'n sticker voor op mijn hand. Ook moest ik een paar pillen slikken. Na ongeveer een uurtje was het zover, ik werd naar een zaal gereden waar je klaar werd gemaakt voor de operatie. Ik kreeg plakkertjes op m'n borst, mijn bloeddruk werd gemeten en uiteindelijk moest dan echt dat rot infuus in mijn hand. Ondanks de verdovende sticker voelde ik toch de prik, maar het viel gelukkig wel mee. Voor ik het wist, viel ik in slaap.

Toen werd ik wakker. Ik kon niet lang wakker blijven want ik viel telkens weer in slaap. wat heel irritant was. Mijn keel deed een beetje pijn, ik was duizelig, maar voor derest ging het goed met me. Ik werd terug gereden naar mijn eigen uitrustkamertje, waar ik 4 uur moest blijven om uit te rusten. Toen mijn vader (Die natuurlijk mee was.) en ik ons begonnen af te vragen wanneer we ein-de-lijk naar huis mochten, kwam er een verpleegster vertellen dat de arts, die mijn operatie voor het grootste deel had uitgevoerdt, nog een gesprekje met ons wilde over de uitslag van de kijk operatie. Helaas was hij pas klaar om 5 uur met alle operaties, en daarna kon hij pas komen. We moesten dus nog 4 uur wachten, in dat kleine, saaie kamertje.

Ik had me inmiddels aangekleed en ik voelde me prima, het infuus was losgekoppeld, maar zat nog steeds in mijn hand wat erg irritant was. Na een tijdje kwam eindelijk de arts binnengewandeld. Hij vertelde dat het toch is wat hij dacht dat het was: Scheurtjes in mijn stembanden, die er door middel van nog een operatie, verwijderd kunnen worden. Maar dan kan ik wel een week niet praten. Maar dat heb ik er echt voor over. Wel jammer is dat één scheur waarschijnlijk niet weg kan worden gehaald, maar mijn stem zal wel flink verbeteren! Dat zei de arts.


Het is nu een dag na de operatie en ik voel me prima. Helaas had ik tijdens het avond eten even een 'down-momentje' omdat er werd gezegd dat ik geen wonderen moet verwachten. (Wat ik stiekempjes wel deed, that's me. ^^) Met andere woorden, ik werd van mijn roze wolk afgetrapt. Maar omdat ik dit nu lekker van me afgeschreven heb, (En het is ook gezegd tegen me tijdens het avond eten.) realiseer ik me dat ik inderdaad geen wonderen moet verwachten. Mijn stem zal echt wel goed genoeg veranderen. (Zo goed dat mensen niet meer vragen wat er met mijn stem is.) En het komt allemaal echt wel goed. Er kan in ieder geval iets aan gedaan worden, en dat vind ik zó onwijs fijn. Zo fijn dat ik sinds gisteravond weer helemaal mezelf ben: vrolijk. En dat wil ik graag zo houden, dus ik blijf positief en ik wacht wel gewoon af, mijn stem wordt heus wel beter, het komt allemaal goed.


Dit is een van de dingen die ik zo fijn vind aan bloggen, het van mij af kunnen schrijven van mijn gevoelens. Thank you my dear blog. ♥  En ik bedank ook jullie, voor het lezen van mijn -niet altijd zo interessante, zoals misschien deze?- artikeltjes. THANK YOU!



Afbeeldingen: WeHeartIt

You Might Also Like

3 reacties

  1. Ik vind het echt fijn voor je! Ik praat een beetje door mijn neus, soms vroegen mensen dan ook wel 'ben je verkouden?' terwijl ik dat niet echt was. Bij mij is het niet zo erg dat ik het echt heel vervelend vind, maar als mensen dat zeggen denk je wel '&$%^#$^' en durf je gelijk niet meer te praten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat fijn dat je operatie goed is gegaan! alvast sterkte met je nieuwe operatie, het komt vast goed! Ik kwam even terug op je blog om te kijken hoe t met je stem is!
    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen