FOMO-stress en social media

FOMO. Fear Of Missing Out. Vertaald: Bang zijn om iets te missen. Een soort stress die je ontwikkeld door het gebruik van social media. Volg...

FOMO. Fear Of Missing Out. Vertaald: Bang zijn om iets te missen. Een soort stress die je ontwikkeld door het gebruik van social media. Volgens een filmpje die ik tijdens Nederlands moest kijken lijden er steeds meer jongeren onder deze stress, ook al ontken ik -als jongere- en vele anderen natuurlijk dat ik, anders gezegd, gewoon verslaafd ben aan social media. Ik check gewoon als ik wakker wordt eventjes mijn Facebook, na elk lesuur ga ik even op Twitter, in de pauze app ik met vriendinnen die niet bij mij op school zitten (of nog erger: vriendinnen die wél bij mij op school zitten, nog geen 10 meter verder...) en als ik thuis ben check ik weer mijn Facebook, maar blijf ik er vervolgens achter hangen. Juist ja, totáál niet verslaafd.




Ik vind het leuk om over dit soort onderwerpen na te denken. Wat maakt het dat we om de 5 minuten de drang hebben om weer op onze telefoon te kijken? Zijn we echt zo bang om iets te missen, terwijl we eigenlijk echt wel weten dat dat niet het geval zal zijn. Want om eerlijk te zijn, wat valt er eigenlijk te missen? Het feit dat de vriend van jou broer een nieuw paar schoenen heeft is niet heel relevant om te weten, of wel?

Het is best vreemd, dat we zo verslaafd zijn aan iets als social media. Maar wat zijn de gevolgen van zo'n verslaving? Ik zelf merk weleens dat ik tijdens het leren sneller afgeleid raak als ik mijn telefoon naast me heb liggen. Dan denk ik nadat ik de eerste twee paragrafen van hoofdstuk 1 van aardrijkskunde heb geleerd: 'Nu mag ik wel even op Twitter', het gevolg is dan dat ik hele andere dingen ga doen, en dan die laatste paar paragrafen van aardrijkskunde helemaal vergeet. Dit gebeurt trouwens ook vaak als ik via mijn laptop leer. Even mijn Facebook-pagina tussendoor refreshen is dan geen optie, want dan kom ik er toch niet meer vanaf.


Je kunt er wel luchtig over blijven doen, zeggen dat iederéén op social media zit en dat het verslavende allemaal wel meevalt, maar als bijvoorbeeld je cijfers gaan lijden onder je vele social media gebruik, moet je misschien wel actie ondernemen. Gelukkig is dit niet bij mij het geval, maar soms vraag ik me weleens af of ik niet iets anders kan gaan doen, in plaats van heel de tijd op Facebook kijken en snapchats sturen naar vrienden uit pure verveling. Op dat soort momenten vind ik dat het best wel wat minder kan, al dat social media gebruik van iedereen. Het lijkt soms wel alsof alleen ons leven online geldt. Op het internet kan je je imago versterken, beter en sneller duidelijk maken waar jij voor staat. Houd je van rockmuziek? Hup, post een videoclip van Metallica op Facebook en al je 'vrienden' weten dat je geen 'mainstream' muziek luistert. Fan van One Direction? Stel een foto van die jongens in als header op Twitter and everyone knows your the biggest One Direction fangirl. Ik doe hier zelf (soms onbewust) ook aan mee. Wat me ook opvalt is het volgende: we zetten alleen de leuke dingen in ons leven op het internet, (al zijn er altijd mensen die hun Twitterpagina vol spammen met zinnetjes als: 'Ik dacht dat je m'n vriendin was... </3') om allemaal te laten zien hoe leuk ons leven wel niet is. Natuurlijk is het heel logisch dat je niet op Facebook zet dat je opa net is overleden, (al zijn er natuurlijk ook mensen die dat wel doen) maar het is zo makkelijk om via internet te doen alsof je het perfecte leventje leid. Maar soms lijkt het wel alsof social media ons leven leid, omdat het zo verslavend is.


Ik kan nu wel tips geven om jou social media gebruik te kunnen minderen, maar ik denk dat iedereen die tips zelf wel kan verzinnen. Namelijk gewoon minderen. Je telefoon wegleggen als je gaat leren, en niet uit je broekzak halen als je met vrienden uiteten bent of op een feestje. Wellicht moet je een soort van hulp inschakelen als deze dingen een stuk lastiger voor je blijken te zijn dan dat je gehoopt had. Misschien zouden er speciale afkickklinieken moeten komen voor mensen die ernstig slachtoffer zijn van de FOMO-stress. Zoiets als voor mensen die  game verslaafd zijn.

Na genoeg geschreven te hebben over verslavingen en mogelijke nadelen vind ik het ook wel leuk om wat voordelen te noemen van social media. Want (helemaal) verkeerd is social media natuurlijk helemaal niet! Je zou kunnen zeggen dat het gewoon bij deze generatie hoort. Het hoort bij de tijd. Het is natuurlijk ook gewoon super handig dat je binnen no-time zoveel mensen kunt contacten zonder dat je er ook maar één stap voor hoeft te verzetten. Natuurlijk kun je beter afspreken met je vriendinnen in plaats van met ze te what's appen. Maar het is wel heel handig dat je gewoon even een berichtje stuurt en zo'n afspraak is gemaakt! En als ik dan zo'n berichtje naar vriendin A heb verstuurd, open ik gelijk even de Facebook-app. Oh, een berichtje van vriendin B, even beantwoorden. Toch even Twitter refreshen. Fear Of Missing Out? Nee hoor...



Afbeelding(en): WeHeartIt

You Might Also Like

1 reacties

  1. Ik wist niet dat er echt een naam voor was, maar die 'FOMO-stress' klinkt nog best herkenbaar. Niet dat ik er echt stress om heb, maar ik pak ook telkens mijn telefoon omdat er vast wel wat nieuws zal zijn (op Twitter, Facebook, Instagram). En vooral bij blogs heb ik het ook dat ik alles van de blogs die ik volg, ook echt wil lezen. Want je zal toch maar een leuk artikel missen. Aan de andere kant denk ik: ga je nou echt dood zonder die paar tweets, dat artikel of een Facebookberichtje? Nee. Totaal niet.

    BeantwoordenVerwijderen