Toen ik twaalf jaar was fantaseerde ik weleens over een leven in een oud, knus huis op een groene heuvel in Toscane als ik ''oud'' zou zijn (zeg maar veertig/vijftig of zo. Helemaal nog niet zo oud, maar dat klonk toen nog wel héél oud). Met een paard, want ik was toentertijd paardengek. Toen ik veertien was zweerde ik mezelf dat ik met een Italiaan zou trouwen, zodat ik uiteindelijk in Italië zou komen te wonen (en omdat Italiaanse jongens leuk zijnnn 😊). Ergens vorig jaar maakte ik een document aan voor mijzelf waarin ik opschreef op welke mogelijke manieren ik naar Italië zou kunnen gaan voor een langere tijd; middels een stage, een zomerbaan, een reis in mijn eentje of een taalcursus. Dat laatste werd bijna werkelijkheid. Ik heb er lang voor gespaard, heb adresjes waar ik had kunnen verblijven als ik de taalcursus zou gaan doen en stak flink wat werk in het samenstellen van een taalcursus bij een organisatie genaamd Study-Globe. But plans changed en voorlopig ga ik nog geen taalcursus doen, misschien wel nooit.